“Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą. Biada wam (…) bo przemierzacie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego współwyznawcę. A gdy się nim stanie, czynicie go dwakroć bardziej winnym piekłą niż wy sami.” /Mt 23, 13- 15/
W czasie tegorocznej pielgrzymki na Jasną Górę, gdy każdego dnia podążaliśmy za spotkaniami Chrystusa po Zmartwychwstaniu, bardzo dotknęło mnie to, co przeżyli uczniowie idący do Emaus.
Bądź wola Twoja. – często wypowiadam słowa tej modlitwy. Za każdym razem starając się, by były szczere i świadome. Ale jak poznać, która wola jest tą właściwą? W emocjach, racjonalnie, układając elementy po kolei, lub chwytając się poszczególnych doświadczeń- każda z nas ma swój sposób na konfrontowanie swoich pragnień z tym, czego, jak nam się wydaje, oczekuje od nas Bóg.
Receive me – I am yours. Przyjmij mnie. Jestem Twój.
Oto jestem, do dyspozycji. Od teraz. Poślij mnie.
Nie chcę czekać na właściwy moment, na czas, w którym jako chrześcijanin będę bardziej gotowy do dawania świadectwa. Nie chcę czekać, bo w swoich oczach nigdy nie będę dostatecznie dobry. Nie potrafię spojrzeć na siebie tak, jak patrzy Bóg.
Dziś kolejne tłumaczenie piosenki brata Izajasza.. Tym razem dzielę się utworem „Receive me (I am yours)”.
Dziś kiedy w Ewangelii słyszeliśmy o Mędrcach ze Wschodu, którzy przynieśli dary dla nowo narodzonego Zbawiciela, po raz kolejny bardzo przemówił do mnie fragment III Modlitwy Eucharystycznej. Prosimy w niej Boga, by Duch Święty „uczynił nas wiecznym darem” dla Niego samego.
W czasie Bożego Narodzenia, wiele obrazów, tekstów Ewangelii ukazuje nam Boga, jako Światło jaśniejące w mroku. Każdy z nas doświadcza ciemności, która zalewa serce i otępia. Instynktownie chcemy się z niej wyrwać. Niecierpliwie czekamy. Czasem jak Izrael wyglądamy spektakularnego przyjścia Pana. A Jemu spodobało się przyjść w ciszy i objawić się w naszym ciele.
Stromae, Skubas i Josh Garrels i ich bardzo różne muzyczne historie o ojcostwie.
Wyrzut, nadzieja i prośba.
Czy wiesz, jak to jest nie móc znieść myśli o przeciętnym życiu? Zwyczajnym. Pełnym prostoty. Bez fajerwerków, spektakularnych wydarzeń, bez wielkiego świata. Ciągła gonitwa za iluzją, szukanie lepszej wersji siebie, bardziej zaradnej, interesującej, zawsze otwartej i taktownej. Nieistniejącej. Przyjaźń z nie-ideałem od razu skazana jest na porażkę, więc lepiej przeczekać, aż w swoich oczach osiągnie się zadowalający poziom wartości. Harder. Better. Faster. Stronger. – Never.
DOM. Słowo pełne skrajności. Przywiązanie i niezależność. Z jednej strony miejsce i ludzie, których kocham, miłością pełną zmagania. Umieranie. Z drugiej oczekiwanie i nadzieja na miejsce bliskie, pełne Dobra. Moje. Żyję, szukając ‘miejsca, do którego należę’.
Żniwo Wielkie 